Diane Pernet

Voor het grote publiek is Diane Pernet een nobele onbekende, maar in modekringen hoeft ze geen introductie. Wie op een defilé ooit pal achter haar een zitje toebedeeld kreeg, zal gezucht hebben, want de Amerikaanse zweert bij een torenhoge chignon en iets wat op een Spaanse mantilla lijkt, maar dan in een eigenwijze versie met twee zilveren spinnen opgepind. Haar compleet zwarte verschijning (met zonnebril die ze nooit afneemt) is gelukkig geen modieus excuus voor leeghoofdigheid: deze dame heeft haar strepen inmiddels verdiend. In Philadelphia haalde ze een diploma documentaire maken, in New York was ze dertien jaar aan de slag als modeontwerpster. Goed 24 jaar geleden verhuisde ze naar Parijs en ontpopte zich daar tot creatieve veelvraat. Haar vandaag in één hokje duwen, heeft geen zin. Diane Pernet runt als mode- en videojournaliste één van de betere modeblogs en is vooral goed op weg om het begrip modefilm uit de schaduw te halen. Haar ASVOFF-festival werd eerder in New York, Londen, Rome, Milaan, Parijs en in Antwerpen georganiseerd.

"Er zit wel vernieuwing aan te komen: het defilé zoals we dat vandaag kennen, moet anders. Het kan wat mij betreft voor een veel groter publiek."

Wat een modefilm precies moet zijn, wil ook Pernet niet gezegd hebben, maar dat er steeds meer van gemaakt worden, is een feit. ‘Sowieso moet er een goed verhaal verteld worden’, zegt Pernet, ‘en het moet je als kijker in een wereld brengen waar je even wilt vertoeven.’ Met de mode als protagonist, uiteraard, of het nu gaat om een film over Yves Saint Laurent, een documentaire over Chanel of een kortfilm van Bruce Weber. De voorbije jaren wordt film ook een verlengstuk van het defilé of de reclamecampagne die in bladen gepubliceerd wordt. ‘Al geloof ik niet dat modefilms ooit het defilé zelf gaan vervangen’, zegt Pernet. ‘Er zit wel vernieuwing aan te komen: het defilé zoals we dat vandaag kennen, moet anders. Het kan wat mij betreft voor een veel groter publiek.’ Pernet ziet alleen maar pluspunten bij het begrip film. ‘Ook jonge mensen kunnen een filmpje maken en dat via sociale media de wereld insturen. Niet iedereen heeft de centen voor een gigantische campagne en een spectaculair defilé. In een filmpje van drie minuten kan je evengoed aan storytelling doen.’

Models never talk van Olivier Saillard Copyright Gaia Squarci

Ze laat enkele namen vallen van mensen die haar de voorbije maanden verrast hebben. Olivier Saillard bijvoorbeeld, de eigenzinnige curator van het Musée Galliéra in Parijs, die geregeld modeperformances organiseert en een film maakte van zijn ‘Models never talk’. Of nog Maria Schuller, die in opdracht van Dice Kayek een modefilm realiseerde over de huidige couturecollectie. ‘Ik hou zowel van een klassieke als van een experimentele aanpak. Een lineair verhaaltje hoeft het niet te zijn.’   

Madame Figaro, van Ellen Von Unwerth

Er zijn fantastische modefilms gemaakt maar ook absolute draken, beaamt ze. Neem nu Prêt-à-porter van Robert Altman, waarin Pernet trouwens een cameo deed. ‘Ik zou willen dat echte regisseurs ook eens de modewereld induiken en vanuit hun visie durven kijken naar wat mij en zovelen al jaren boeit’, zegt Pernet nog. ‘Maar het gebeurt nauwelijks. Raar toch hoe weinig regisseurs zich willen wagen aan de modewereld. Alsof iedereen er bang van is. Terwijl er zoveel te zeggen valt. Mode op televisie is sowieso een ramp. Zo erg zelfs dat ik mijn tv-toestel buiten gegooid heb.’

Journey by Monica Menez

Visit Diane Pernet's website http://www.ashadedviewonfashionfilm.com/