Daphne Guinness

Jaren geleden hield Alexander McQueen haar staande in de straten van Londen. Ze droeg een mantel van zijn hand en hij wou haar daarvoor bedanken. De mantel is maar één onderdeel van de unieke kleerkast van Daphne Guinness. Couture-klant én stijl-icoon, maar vooral stille mecenas van jong modetalent.

Schoenen uit de collectie van Daphne Guinness

Mode-iconen kijken nooit op naar anderen. Ze ontwikkelen zelf hun persoonlijke stijl en inspireren net anderen. Vooral Daphne Guinness heeft dat de voorbije twintig jaar gedaan. Ze is fan van haute couture maar ook zelf ontwerpster – ze ontwierp een collectie voor Dover Street Market in Londen en bracht een parfum uit in samenwerking met Comme des Garçons. Toen dat andere stijlicoon Isabella Blow uit het leven stapte, kwam Guinness uitgebreid in het nieuws, omdat ze na de volledige dressing van Blow had opgekocht. Blow, een al even groot mode-icoon, was net als Guinness een fan van het eerste uur van designers als Alexander McQueen, John Galliano en Gareth Pugh.

“Voor mij is Daphne het meest inspirerende mode-icoon van nu", zegt Valerie Steele, directrice van het Museum van het FIT in New York, die een tijd geleden ook een expo over Guinness organiseerde. "Ze wordt vaak een muze genoemd maar is veel meer dan dat. Ze is ook niet zomaar een goeie haute couture klant. We hebben hier vaak shows gehad over modeontwerpers maar veel minder over vrouwen die de kleren tot leven brengen naast de catwalk en die in vele gevallen een heel persoonlijke, eigen stijl ontwikkeld hebben.”

Guinness is bij ons allicht minder bekend, maar wordt als inspirator op handen gedragen door de modewereld. Ze is erfgename van de stichter van het bier Guinness en huwde in 1987, toen ze nauwelijks 19 jaar was, met de zoon van de Griekse scheepsmagnaat Stavros Niarchos. Ze kregen drie kinderen, maar het huwelijk strandde in 1999 – Daphne bleef bevriend met haar ex-man die haar bij de scheiding overigens een kleine twintig miljoen pond toestak. “Ik voelde me als een vogel in een kooi”, zegt Guinness over die periode in haar leven. En ook: “Het is raar. Na vijftien jaar moest ik plots weer iets van mijn leven maken. Ik ben een moeder, een ex-vrouw, en, tja, allicht speel ik een rol in de modescène. Na mijn huwelijk heb ik vooral geprobeerd om een nieuwe start te nemen. Op opnieuw met mensen samen te werken.”  

Toch ging Daphne niet meteen in op het voorstel van Valerie Steele. “Diep van binnen is ze verlegen”, zegt Steele. “Ik heb haar kunnen overtuigen door te zeggen dat de modestudenten aan het FIT (Fashion Institute of Technology) er beter van zouden worden en dat mensen die van mode houden door deze expo geïnspireerd zouden raken.” Twee jaar lang nam Steele interviews af van Guinness. Ze ging meermaals op bezoek in haar appartement in New York en trok ook een enkele keer naar haar Londense stek. “Ze bewaart er haar garderobe op een erg meticuleuze manier. In New York heeft ze verschillende kleerkasten, telkens voor één designer. In Londen mocht ik binnen in een speciale kamer waar ze met rollende rekken werkt, één rek per designer. Gareth Pugh, McQueen, Chanel, Valentino… ze heeft alles netjes op een computer staan. Wat het voor mij net iets makkelijker maakte. Telkens als ik een stuk uitkoos, vertelde ze meteen waar het zich bevond. In Londen, New York, of in de wasserij.”(lacht)

"Dit is een vrouw van vlees en bloed die zelf haar keuzes maakt. Dat maakt haar, ook bij het jongere publiek, tot het rolmodel dat ze geworden is."

De expo in New York liet honderd stuks zien uit haar imposante collectie. “Enkele stukken wilde ze niet in de expo omdat ze die zelf voortdurend aantrekt”, zegt Steele. “Een paar schoenen wou ze niet kwijt, net als een zwarte mantel waarvan ze zegt dat ze die continu draagt.” Alle kledingstukken stonden in de expo verdeeld over zes thema’s. Daarbovenop kwam de accessoire-kamer, waar ook video’s van Guinness te zien waren, naast stills van bepaalde fotoshoots. “We hebben onder meer het bekende interview dat ze gaf aan Vogue.it, haar Phenomenal-film waarvan ze regisseur was, en de film Mnemosyne, geïnspireerd op haar parfum. Ook haar hommage aan Alexander McQueen is er te zien. En een bewegende, levensgrote hologram van Daphne zelf.”

De thema’s zeggen veel over wie Guinness is. Even googlen en je vindt gegarandeerd beelden die haar fascinatie voor het dandyisme etaleren. Wit hemd, zwarte legging of ranke pantalon, perfect geknipt jasje: het is haar handelsmerk geworden. “Je merkt inderdaad dat ze erg geïnspireerd is door cross-dressing en een dandy look. Bij designers als McQueen maar ook bij Chanel haute couture vond  en vindt ze haar gading. Dit is echt haar stijl.” Thema’s als day chic en evening chic laten zien hoe Guinness zich voor elke gelegenheid kan kleden, zonder ooit een stylist te raadplegen. Van uiterst klassiek tot hoogst spectaculair: altijd laat ze zich leiden door haar eigen stijl. En dat kan ook in catsuit en een cape vol gevederte, dat laatste een eigen ontwerp trouwens. “Die zin voor exotisme bleef ook terugkeren”, zegt Steele, die uit de kasten zelfs een gans vogel-thema opdiepte.

De mode heeft vrouwen als Guinness nodig. Ze staat boven de trends en laat zich enkel leiden door wat ze zelf fijn vindt. Aangezien geld geen rol speelt, hoort ze bij het kleine kransje haute couture klanten. Maar ze zoekt ook jonge designers op, die ze als een heuse mecenas in de armen sluit. “Ze koopt die kleren ook, ze leent die niet gewoon uit voor een blitzbezoek op de rode loper”, zegt Steele. “Dat maakt haar zo anders dan vele andere mode-iconen. Ze beschouwt haar kledingcollectie als een heuse kunstverzameling. Bovendien, als je het mij vraagt, is ze veel mooier dan de modellen die de outfits op de catwalk tonen. Dit is een vrouw van vlees en bloed die zelf haar keuzes maakt. Dat maakt haar, ook bij het jongere publiek, tot het rolmodel dat ze geworden is.“