The new Nico

Een fictieve ontmoeting met de legendarische zangeres Nico (1938–1988) ligt aan de basis van de nieuwe lentecollectie van Annemie Verbeke. Nico is een zoveelste muze voor de ontwerpster die voor elke nieuwe collectie graag teruggrijpt naar boeiende mensen die haar inspiratie bieden. Nico is zo iemand: ze leefde in het New York van The Velvet Underground en behoorde tot de intimi van Andy Warhol's Factory. Haar stijl, haar muze, haar nonchalance... Nico blijft beklijven. Ze werd vereeuwigd in onvergetelijke portretten van Gerard Malanga en speelde in enkele films van Philippe Garrel. Deze 'Chelsea Girl' is een muze zonder weerga.

Annemie Verbeke is meer dan dertig jaar aan het werk in de modesector. Ze kent het vak van binnen en van buiten. Ze was trendwatcher voor de tricotsector en gaf les aan de modeafdeling van La Cambre in Brussel. Nu ligt de focus op haar eigen collectie die ze nog steeds verkoopt in haar eigen winkel in de Dansaertstraat en aan diverse multimerkzaken in ons land. 

"Ik heb mezelf veel moeten leren"

“Mode is al die tijd een zeer groot stuk van mijn leven geweest", zegt Annemie. "Ik sta op en ga slapen met mode. En ik weet dat de collectie er vandaag zo niet zou uitzien zonder alle projecten die ik gedaan heb. Zeker het lesgeven op La Cambre had ik voor geen geld ter wereld willen missen. Dat waren de vitamines die me wakker hebben gehouden. Zelf heb ik nooit een modestudie gevolgd. Ik heb het altijd op een andere manier moeten doen. Eerder mentaal dan fysisch. Het heeft me bovendien jaren gekost om dat verschil te zien en te erkennen. Ik heb mezelf veel moeten leren, maar ik weet vandaag dat het mentale er sowieso moet zijn, terwijl je de techniek wel kan aanleren. Lesgeven vraagt bakken energie, generositeit en geduld, maar het heeft me ook doen inzien dat je niet alles kan leren op school. En voor een stuk heeft dat lesgeven me verlost van mijn minderwaardigheidscomplex. Talent zit diep van binnen, en smeekt om naar buiten te komen, met of zonder studie.”

“Ik heb vrouwen nooit willen verkleden. Avant-garde is boeiend, maar is zo’n teken des tijds dat het snel achterhaald lijkt. Avant-garde schrijft zich immers in de tijd in, en wel op een erg extreme manier. Zodra ik merk dat mijn publiek het aan kan, durf ik verder te gaan. Toch zoek ik altijd naar waardevolle mode. Essentiële dingen, producten die een juiste balans in zich dragen. Ik weet intussen dat waardevolle stukken de drager veel genot verschaffen, zelfs over de seizoenen heen. Dat komt ook door de materialen. Ik kies voor mooie garens uit Italië, niet voor brol uit China. En tot nu toe willen mensen daar net iets meer voor betalen. Mijn kleren worden vaak tijdloos genoemd en dat is goed.”

"Elke collectie is op reis gaan"

“Iedere collectie is een mooie rode draad die verder loopt. En in iedere collectie zit een ziel waar een vrouw aan vastzit. Want vrouwen zijn steevast mijn inspiratiebronnen. Vaak zijn het schrijfsters of reizigers. Sterke vrouwen, inderdaad, die de contouren van mijn collectie uittekenen. Het werkt ook steeds beter. De meeste van die vrouwen zijn stokoud of al jaren dood, maar ze blijven me boeien. Ik lees er dan ettelijke boeken over en baad in hun wereld. Dat voedt me meer dan alleen maar op een pop bezig zijn. Op die manier is elke collectie een beetje op reis gaan.” 

“Ontwerpen loopt steeds vlotter. Het belangrijkste is ontwikkeling van een eigen taal met een eigen woordenschat. Ik voel dat die almaar sterker, dieper en echter wordt. Ik heb het gevoel dat iedere collectie telkens dichter aanleunt bij mijn eigen waarheid. Mensen zeggen me dat de collectie mijn signatuur draagt en dus heel herkenbaar is, terwijl ik altijd schrik heb dat het niet herkenbaar genoeg is. Ik moet zorgen dat ik niet alleen de perfecte vrouw kleed, want dat is niet moeilijk. Er zijn zoveel minder perfecte vrouwen,  het gros van de samenleving eigenlijk, en die moeten we ook kleden. Ik denk daar heel veel over na. Alles is een kwestie van verhoudingen en proporties. Je moet het in je verhaal steken en tegelijk moet het anatomisch ook werken.”

www.annemieverbeke.be