De echte klanten van de haute couture? Niet de actrices van het witte doek, wel vrouwen met chauffeurs, vette bankrekeningen en heel veel tijd. Een round-up van wie in modeland meer dan 25.000 euro over heeft voor één outfit.
Christian Louboutin, Farida Khelfa en Rossy de Palma bij het binnenkomen in de show van Schiaparelli
Slechts een glimp zag ik van haar. Ze zat achterin de imposante Rolls Royce, verscholen achter een grote zwarte zonnebril en een immense sjaal en had de twee handen vastgekluisterd aan haar telefoon. Geen idee wie ze was. Maar dat ze net zoals ik daarnet de show van Elie Saab gezien had, daar kon geen twijfel over bestaan. Saab is een couturier met Libanese roots die al jaren in Zwitserland woont, maar zijn clientèle vooral om en rond Beiroet heeft. Het Midden-Oosten dus, de plek waar wel meerdere haute coutureklanten zich vandaag ophouden.
Net voor de cruise collection show van Chanel in Dubai van start ging (fw 2014)
Ooit stelde ik de vraag aan Karl Lagerfeld, na een haute coutureshow van Chanel. ‘Wie draagt deze kleren?’ Zijn antwoord sprak boekdelen: ‘Mais madame (en hij zwaaide met zijn hand voor zijn gezicht).’ Het interview duurde nog enkele minuten maar de couturier dacht er duidelijk het zijne over. Mensen die haute couture dragen, zo’n 4.000 verspreid over de hele wereld, wensen liever in alle anonimiteit te vertoeven. Geen interviews, geen portretten, zelfs geen snapshots. Tenzij een blad als Vanity Fair hen in hun jaarlijkse best dressed list oplijst (wat vaak gebeurt met koningin Rania van Jordanië) of je daar als haute coutureklant mee durft uit te pakken op je eigen Instagram account en op je eigen website (wat Ulyana Sergeenko, een fan van Gaultier, Valentino en Dior leuk vindt). Het mag gezegd dat die laatste ook zelf ontwerpster is, maar ze mag naar andere coutureshows omdat ze ook getrouwd is met een Russische verzekeringsmiljonair en in die hoedanigheid klant is bij diverse couturehuizen. Sergeenko zat overigens ook op de eerste rij bij Elie Saab en werd net voor de show begon net niet overdonderd door fotografen.
Coutureklanten hebben niks gemeen met de man of vrouw in de straat die nieuwe spulletjes uit de rekken halen en meteen daarna langs de kassa passeren. Couture betekent dat kleren op maat voor jou gemaakt worden, liefst met de hand en zo uniek mogelijk. Je mag drie keer op essayage naar Parijs, waar je de couturier meestal niet te zien krijgt maar de première d’atelier die je maten opneemt en alles in goeie banen leidt. Over prijzen wordt er nooit gesproken, vaak wordt de factuur nadien in stilte geregeld door de echtgenoot of andere lovers. Ter info: zelfs in de tijd van Yves Saint Laurent (hij stopte met couture in 2002) kostte een haute couture pantalon al om en bij de 10.000 euro. Jurken starten aan 25.000 euro, een bedrag dat kan oplopen als er ook borduursels of andere handwerktechnieken bijkomen.
Willow Smith te gast bij Chanel
Coutureklanten zijn doorgaans Amerikaans of komen uit het Midden-Oosten. Lynn Wyatt is bekend in het wereldje sinds ze een gouden couturejasje bestelde dat ontworpen werd door Coco Chanel zelf. Becca Cason Thrash, de vrouw van eCorp ceo John Thrash, claimt dat ze nog nooit een kledingstuk gedragen heeft dat niet op maat voor haar gemaakt werd. Carroll Petrie, de weduwe van Milton Petrie, beschikt niet alleen over een enorme trust fund, een privé-jet en een museum vol auto’s, ze heeft zelfs een meid die zich alleen maar met haar kleerkast bezig houdt. en daar steekt ongetwijfeld ook haar trouwjurk tussen, een ontwerp dat eind jaren 1940 door Christian Dior lui-même getekend werd. Eén van de bekendste haute couture klanten is Daphne Guinness, erfgename van biermagnaat Arthur. Haar kleerkast telt meer dan 2500 coutureontwerpen, met een voorkeur voor Chanel. Lagerfeld en Manolo Blahnik adoreren de vrouw en haar exorbitante stijl.
Daphne Guinness was er toen ook bij in Dubai
Ook Mouna Ayoub Zulu is een front row guest bij velen: ze trouwde in 1979 al in een couturejurk van Scherrer en haar indrukwekkende collectie couturestuks (meer dan 1000 exemplaren) was ooit te zien op een expo in Parijs. Dat zoveel vrouwen uit het Midden-Oosten kind aan huis zijn in couturemiddens, mag overigens niet verbazen. Gemiddeld kopen ze meer dan dertig outfits per seizoen, ook omdat ze naar een pak trouwfeesten moeten en die soms een week tot 12 dagen duren. Toch mag gezegd dat couture niet noodzakelijk gelinkt moet worden aan serieuze zaken alleen: Suzanna Saperstein, een socialite uit Los Angeles die in 2002 door Vanity Fair uitgeroepen werd tot bekendste coutureklant allertijden, bestelde ooit een clown outfit bij Givenchy. Ze droeg die op de bar mitzvah van haar dochter, niet toevallig in het thema van het circus. Van Saperstein is geweten dat ze aan de couturiers ook vraagt om een schets te maken van haar in de outfit. Die hangt ze dan aan de muur in een duur kader.
Coutureklanten komen steeds vaker uit Brazilië, uit Kazachstan, uit Oekraïne, uit China. Ze worden ook steeds jonger. Elie Saab speelde daar trouwens handig op in: hij stuurde enkele piepjonge meisjes mee de catwalk op, in identieke outfits als de grotere modellen. Opvolging verzekerd.
