Gerald Watelet verhuist. Zijn interieurspullen gaan niet mee naar de volgende woonst. Dus veilt hij stoelen en kunstwerken, zetels en bijzettafeltjes, kandelaars en vazen. Een eclectische mix die perfect de smaak van de verzamelaar illustreert.
Gerald Watelet verhuist en wil vooral nieuwe interieurontwerpen creëren
Gerald Watelet, ensemblier, zo had het er op het naamkaartje gestaan. Een woord dat je nauwelijks naar het Nederlands kan vertalen maar waarvan je weet: het staat voor iemand die zich in vele werelden thuis voelt. Bij Watelet is dat het minste wat je kan zeggen. Met een diploma van de hotelschool van Namen, wist hij op heel jonge leeftijd jobs te versieren bij onder meer de Carlton en de Villa Lorraine. Watelet schopte het tot jongste maître d’hôtel van België. En dan moest zijn carrière in de mode nog beginnen. Met zijn eigen haute couturehuis raakte hij tot ver buiten de landsgrenzen bekend. Hij wist koninginnen en prinsessen te kleden en sleepte een felbegeerde plek op de lijst van de Chambre Syndicale de la haute couture in de wacht, waardoor een Belg plots eenzaam tussen Franse couturehuizen kwam te staan en het kruim van de internationale modepers plots op de eerste rij zat. In interviews hield Watelet toen al geen blad voor de mond. Goeie smaak en elegantie waren begrippen waarmee hij jongleerde. Zijn klanten wist hij niet alleen te kleden maar ook te charmeren. Net als een heuse couturier dat al die jaren terug ook al deed. Maar de haute couture is een geldverslindende wereld en ook bij Watelet raakte de geldkraan op. Zijn bedrijf werd stopgezet en de couturier keerde naar Brussel terug. ‘Dat was rouwen. Een heel moeilijke periode’, herinnert hij zich. De couturier wist zichzelf heruit te vinden. De voorbije zeven jaar bedacht hij inventieve interieurs voor privéklanten in binnen- en buitenland. Hij ontpopte zich tot Bekende Waal op de RTbf, als host en verslaggever in het programma ‘C’est du Belge’, en als TV-kok in ‘Un gars, un chef’, waar hij dag in, dag uit, achter de kookpotten staat. Intussen kleedde hij zijn Brusselse stek aan met vondsten en kunstwerkjes, met ambachtelijke hebbedingen en andere trouvailles. Al die spullen gaan begin mei onder de hamer. Omdat Gerald Watelet verhuist.
Jean Milo, Stilleven, 1945, schatting 1200 - 1500 euro
‘Mijn couturehuis is altijd mijn universum geweest’, zegt Watelet.’ Toen dat dicht ging, was het erg moeilijk om opnieuw een plaats te creëren waar ik weer zin zou krijgen om te ontwerpen. Mijn appartement in Brussel was precies zo’n plek geworden, ook al heeft het me tijd gekost om opnieuw op mijn pootjes terecht te komen. Wie me als couturier gekend heeft, herkent trouwens de unieke mix van kleuren. Groen met bruin, oranje met fuchsia. Een eclectische mix van stijlperiodes waarin ik me altijd goed gevoeld heb. Ik zou alles kunnen meeverhuizen, maar ik ben niet gehecht aan materiële zaken. Ik hou enkel vast aan mijn bed, mijn boeken, mijn bed- en badlinnen, mijn servies en mijn glazen.’
Twee van de vier stoelen koraal rood gelakt, geschat op 2000 à 3000 euro, en rechts de Verner Panton chairs, een reeks van acht exemplaren, geschat tussen de 2000 en 3000 euro
Er gaan precies 180 loten onder de hamer. Stillevens en gravures, een kamerscherm, stoelen, bijzettafeltjes, tafellampen , een barmeubel, spiegels, kandelaars. Goedkope dingen (vanaf 100 euro) naast dure (het 19de eeuws bureaumeubel uit Japan is op 7 à 8000 euro geschat). Stuk voor stuk zijn het voorwerpen die Watelet zijn wereld binnenbracht, na een trip in het buitenland of na een bezoek aan de antiekhandelaar om de hoek. ‘Ik hou ervan dingen aan te kopen’, zegt hij, ‘maar wie wil kopen, moet ook kunnen verkopen. Nogmaals: zoek geen specifieke stijl, want die is er niet. Mijn oog is met de jaren wel geëvolueerd. Allicht kies ik er nu de nog meer uitzonderlijke stuks uit.’
.jpg)
Lamp in keramiek van Ferdinand Doblinger, Wiener Werkstätte, geschat tussen de 4000 en 5000 euro
Dat hij zijn interieur niet mee verhuist naar de nieuwe woonst, heeft nog een reden. ‘Ik wil nog meer zelf gaan ontwerpen. Precies zoals ik dat vroeger met mijn couturecollectie deed. ‘
De veiling mag hem dan wel in een melancholische bui brengen, triest is hij niet. ‘Ik ben door de jaren heen sterk genoeg geworden om te weten dat ik de dingen kan achterlaten. Trouwens: meestal gebeurt dit soort veilingen nadat mensen overleden zijn. In mijn geval gaat dat dus niet op. (lacht).
.jpg)
Gouache op papier van Guy Vandenbranden, 1970, geschat tussen de 2500 en 3000 euro, tapijt getekend door Gerald Watelet, geschat op 5000 à 6000 euro.
Veiling op 3 mei om 19u30, bij veilinghuis Cornette de Saint Cyr, Charleroisesteenweg 89, Brussel. Kijkdagen bij Gerald Watelet thuis, vrijdag op afspraak van 11 tot 18 uur en zaterdag, zondag en maandag telkens van 11 tot 18 uur. Adres: Paul Lautersstraat 10, Elsene.
